Dom Pomocy Społecznej w Srebrnej Górze świętował 35-lecie. Ośrodek powstał w 1981 roku, posiada 60 miejsc i jest przeznaczony dla osób w podeszłym wieku.
 |
Dom Pomocy Społecznej w Srebrnej Górze powstał w 1981 roku na bazie Ośrodka Szkoleniowo – Wypoczynkowego Urzędu Wojewódzkiego w Pile. Początkowo był to Państwowy Dom Rencistów, a na mocy ustawy o pomocy społecznej z dnia 29 listopada 1990 roku przekwalifikowany został na Dom Pomocy Społecznej dla osób w podeszłym wieku. Ośrodek ten umiejscowiono w pięknym zespole pałacowo – parkowym w Srebrnej Górze, która to miejscowość jest starą osadą powstałą już w XIV wieku. Pod koniec XVIII wieku właścicielem Srebrnej Góry był wojewoda gnieźnieński – Józef Radzimiński, dla którego około 1799 roku zbudowano zespół pałacowo – parkowy w stylu klasycystycznym.
Od początku XIX wieku srebrnogórski majątek wraz z przyległym parkiem stał się własnością rodziny Moszczeńskich. Od 1927 roku posiadłość przejął Stanisław Mieczkowski, który włożył olbrzymi wysiłek, aby doprowadzić dwór do należytego stanu. Do rodziny Mieczkowskich cały majątek i dwór należały do końca wojny, a w 1945 roku stały się własnością skarbu Państwa. W okresie wojny, a zwłaszcza po 1945 roku cała zabudowa uległa znacznemu zdewastowaniu. W latach 1968 – 1973 pałac i oficyny zostały gruntownie odrestaurowane, a cały zespół dworski pałacowo – parkowy został zaadoptowany na Ośrodek Szkoleniowo – Wypoczynkowy Wojewódzkiego Zrzeszenia Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Wągrowcu, a później Urzędu Wojewódzkiego w Pile i taką funkcję pełnił do roku 1981. W tym to roku decyzją Wojewody Pilskiego powołano Państwowy Dom Rencistów.
Pierwsi mieszkańcy, a było ich 33, przybyli 4 maja 1981 roku z Domu Rencistów w Chlebnie. Następne 34 osoby wprowadziły się do naszej placówce 7 maja 1981 roku. Łącznie w Państwowym Domu Rencistów w Srebrnej Górze zamieszkały 67 osób.
Pierwszym dyrektorem Państwowego Domu Rencistów został Zdzisław Wiśniewski. W latach 1982 – 1991 jednostką kierowała Teresa Krupińska, a od kwietnia 1992 roku do 2009 roku Gabriela Markiewicz, od 2009 roku do 2014 roku dyrektorem Domu Pomocy Społecznej Srebrnej Górze była Katarzyna Wiśniewska. Od września 2014 roku do chwili obecnej dyrektorem Domu jest Beata Żołnierowicz.
Obecnie Dom Pomocy Społecznej w Srebrnej Górze jest jednostką budżetową powiatu wągrowieckiego. Działa na podstawie Ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 roku
W swej historii nasz Dom przeżywał także bardzo trudne chwile, kiedy to staraliśmy się o to, by placówka spełniła standardy usług oraz by Wojewoda Wielkopolski wydał zezwolenie na prowadzenie Domu na czas nieokreślony. Po wielu trudach i dzięki ogromnemu wysiłkowi włożonemu w te starania przez wszystkich pracowników udało się.
Decyzją z dnia 21 grudnia 2009 roku Wojewoda Wielkopolski wydał Powiatowi Wągrowieckiemu zezwolenie na prowadzenie Domu Pomocy Społecznej w Srebrnej Górze dla osób w podeszłym wieku na czas nieokreślony.
Dla nas najważniejsze było, że Dom spełnia standardy usług. Wiedzieliśmy, że zostajemy. Znów zamieszkają nowi mieszkańcy i wszystko będzie dobrze.
Wróćmy do teraźniejszości
Nieruchomość Domu o łącznej powierzchni 16,27 ha stanowi własność Powiatu Wągrowieckiego i jest przekazana w trwały zarząd dla Domu Pomocy Społecznej w Srebrnej Górze.
Dom składa się z pięciu budynków, w którym mieszczą się:
- 2 budynki mieszkalne, tzw. Oficyny,
- budynek administracyjny (budynek główny), w którym znajduje się kuchnia, stołówka, sala rehabilitacji, terapia zajęciowa, pomieszczenia administracyjne oraz magazyny spożywczy i chemiczny,
- budynek garaży,
- budynek gospodarczy z pralnią, magazynem depozytów oraz pomieszczeniem gospodarczym.
Za pałacem znajduje się park z sześcioma stawami. Piękne i ciche otoczenie naszego Domu w ekologicznym, czystym terenie tworzy dogodne warunki do dobrego samopoczucia i wypoczynku, zapewniając naszym mieszkańcom spokój i pełny relaks.
Dom ma charakter stacjonarny, posiada 60 miejsc i jest przeznaczony dla osób w podeszłym wieku. Celem Domu jest zapewnienie mieszkańcom całodobowej opieki oraz zaspokojenie ich niezbędnych potrzeb.
Mieszkańcy przyjmowani są na podstawie decyzji wydanych zgodnie z ww. Ustawą o pomocy społecznej. Aktualnie w naszej placówce pracuje 35 osób.
Ponadto zatrudniamy osoby skierowane przez Powiatowy Urząd Pracy w ramach prac interwencyjnych oraz absolwentów odbywających staż pracy. W strukturze organizacyjnej Domu wyodrębnione są następujące komórki:
- dział terapeutyczno – opiekuńczy,
- dział administracyjno – księgowy,
- dział obsługi
Teraz trochę o naszych mieszkańcach
Podopieczni naszego Domu to osoby w podeszłym wieku. Główne ich schorzenia to choroby wieku starczego, demencja starcza, otępienie, miażdżyca, choroby reumatyczne oraz choroba Parkinsona i Alzheimera. Średnia wieku podopiecznych to 71,5 lat. Najstarsza mieszkanka ma 94 lata. Najmłodsza mieszkanka liczy 28 lat. Mieszkanka przebywająca najdłużej, przybyła do nas 30 listopada 1982 roku, czyli jest u nas blisko 33 lata.
Przez 30 lat istnienia placówki, zamieszkało u nas 425 osób, zmarło 267 mieszkańców, a 98 osób wyprowadziło się do innych placówek lub wróciło do swoich domów. Każdy z mieszkańców ma swojego bezpośredniego opiekuna – rzecznika praw i spraw, który względem podopiecznego pełni funkcję pracownika pierwszego kontaktu.
Do zadań pracownika pierwszego kontaktu należy systematyczny kontakt z mieszkańcem, rozpoznawanie potrzeb i motywowanie podopiecznego do działania, konstruowanie i realizacja indywidualnego planu wsparcia oraz dokumentowanie swojej pracy.
Mieszkaniec ma prawo wyboru pracownika pierwszego kontaktu spośród wszystkich pracowników zespołu terapeutyczno – opiekuńczego.
 |
